پائولو کوئیلو

هر انسانی حق دارد به رسالتش شک کرده و گاه آن را رها کند، اما هرگز حق ندارد آن را از یاد ببرد!

مردم جوری حرف می زنند که [ گویی ] همه چیز را می دانند، اما اگر جسارت داشته باشی و سؤالی بپرسی آنها هیچ چیز نمی دانند.

دانستن هدف زندگی یا دانستن بهترین راه خدمت به خدا کافی نیست، افکار خودت را به عمل درآور؛ راه، خودش را نشان می دهد.

شجاعت، بزرگترین فضیلت برای کسی است که در جستجوی "زبان جهان" است.

مطالبی هست که نباید درباره ی آنها کنجکاوی کرد، چون نباید از سرنوشت گریخت.

خداوند دعای کسانی را می شنود که می خواهند نفرت از آنها گرفته شود، اما نسبت به آنهایی که می خواهند از عشق بگریزند ناشنواست.

پذیرفتن نیک سرشتی خود همیشه آسانتر از رویارویی با دیگران و جنگیدن برای حقوق خویش است.

شترها خائن هستند؛ هزاران کیلومتر راه می روند، بدون اینکه هیچ نشانه ای از خستگی در آنها نمایان شود. سپس ناگهان به زانو درمی آیند و می میرند. اسبها کم کم خسته می شوند و همیشه می دانی چقدر از آنها توقع داشته باشی و چه زمانی ممکن است بمیرند.

روح جهان از خوشبختی انسانها سیراب می‌شود و یا از بدبختی، ناکامی و حسادت آنها.

حسد ورزان و شکست خوردگان تنها در حالی می توانند به تو صدمه بزنند که خود، توان این کار را به آنان بدهی.

ما قلبها از ترس می میریم؛ تنها از اندیشیدن به عشق های مدفون شده و یا لحظه هایی که می توانستند خیلی زیبا باشند و نبودند، یا گنج هایی که می توانستند کشف شوند، اما برای همیشه در زیر خاک مدفون ماندند. چون اگر هریک از این پیشامدها رخ هد، ما رنج وحشتناکی می کشیم؛ قلب من از رنج کشیدن می ترسد.

اشتباهی که بیش از یکبار رخ می‌دهد، یک تصمیم است.