آنتوان سنت اگزوپری

عشق، تمرین نیایش است و نیایش، تمرین سکوت.

آدمها دیگر برای سر درآوردن از چیزها وقت ندارند. همه چیز را همین جور حاضر آماده از دکانها می خرند. اما چون دکانی نیست که دوست معامله کند، آدمها مانده اند بی دوست.

بزرگترها اگر به خودشان باشد هیچ وقت نمی توانند از چیزی سر در بیاورند. برای بچه ها هم خسته کننده است که همین جور مدام هر چیزی را به آنها توضیح بدهند.

هر آدم بزرگی هم روزی روزگاری بچه ای بوده؛ گیرم کمتر کسی از آنها این را به یاد می آورد.

بالاترین خوشی ها در شور و شوقی است که انسان را به ماجراجویی ها و پیروزیهای بزرگ و فعالیتهای نوآورانه وادار می کند.

بر سفره‌ای که در زیر درخت سیبی پهن شده باشد، جز سیب بر آن فرود نخواهد آمد و سفره‌ی گسترده‌ی زیر ستارگان، فقط پذیرای غبارات کوکب‌هاست.

حق داریم توقع داشته باشیم چون اوامرمان عاقلانه است.

خودپسندها جز ستایش خودشان چیزی را نمی شنوند.

برای خودپسندها دیگران تنها یک مشت ستایشگرند.

بچه ها باید نسبت به آدم بزرگها گذشت داشته باشند.

شما را به خدا بیخودی وقت خودتان را سر این جریمه مدرسه به هدر ندهید؛ این کار بیهوده ای است.

در زندگی راه حلی نیست، فقط نیروهای محرک موجودند و کار ما آن است که آن نیرها را به کار اندازیم، در آن صورت راه‌حل خودش پیدا میشود.

مردم قوی از وارونه شدن کارها نیرومندتر می شوند٫ اشکال در آن است که معنی واقعی حوادث در مسابقه ای که با افراد می دهیم هیچ جا به حساب نمی آید. ظواهر برد و باخت ما را تعیین می کنند و امتیازاتی که به دست می آوریم چیزهای بی ارزشی هستند. و اندک شباهتی به شکست ما را نومیدانه مات و مبهوت می سازد.

نگاهت رنج عظیمی است، وقتی بیادم می‌آورد که چه چیزهای فراوانی را هنوز به تو نگفته‌ام.